Ostatnie pożegnanie Tomka

Z ogromnym żalem pożegnaliśmy naszego kolegę Tomasza Dudka. Brak nam słów, aby wyrazić jak wielka to dla nas strata…

„Wspomnienie jest formą spotkania” – jak mówi poeta. Dlatego my chcemy Ciebie, Tomku, jak najczęściej spotykać. A kiedy wspominamy, to czujemy, że jesteś tutaj ciągle z nami.
Pracowałeś w naszej Bibliotece i każdy widział, że lubiłeś tę pracę.
„Już się robi, Pani Dyrektor. Wszystko będzie na czas.”
„Dziewczyny trzeba wspomóc.”
„Na Osiedlu zawsze mnie potrzebują.”
„Na Kościuszki trzeba jechać, przestawić regał, bo im przeszkadza.”
A potem nawet się nie obejrzeliśmy, a tu już wszystko zrobione, przeniesione, przyklejone. Na tip top.
To wspaniałe Twoje „pa”, jak wybiegałeś z którejś placówki, bo trzeba było szybko jechać do następnej.
Do historii przejdzie też hasło: bibliotekarzu, nie możesz znaleźć jakiejś zamówionej książki, poproś Tomka. On zawsze ją znajdzie. No, chyba, że ta książka nie istnieje. Szósty zmysł. Ale też determinacja. Dla Tomka nie było rzeczy niewykonalnych.
Niezawodny Tomek, promieniejący swym ciepłem, pozytywną energią, empatią. Życzliwy, pomocny, uśmiechnięty. Zarażał swoim optymizmem, dobrą energią, spontanicznością.
Będziemy zawsze wspominać wycieczki i spotkania biblioteczne, w których byłeś Tomku duszą towarzystwa.
Takim Ciebie na zawsze zapamiętamy.
Wierzymy, że kiedyś jeszcze wszyscy się spotkamy. Czekaj tam na nas.

Koleżanki i koledzy z pracy