Wystawa prac Macieja Bohdanowicza

 O pracach z cyklu “Ogrody rozkoszy” (tekst: Konrad Sierzputowski)

               Ogród jest formą ś­wiata i ­światem samym w sobie. Za każdym ogrodem stoi idea nadawania znaczeń i obserwowania przemian, które zachodzą na oczach ogrodników i goś­ci ogrodu. Ogród to sztuczna aranżacja i twórcza ingerencja w porządek natury. Ogrody rozkoszy to alternatywna wizja czystej idei ogrodu. W pracach z tego cyklu otwarte zostały dawne archiwa katalogów ­świata przyrody, miejskich reprezentacji oraz sytuujących się na pograniczu sztuki i medycyny wizerunków ciał toczonych chorobami oraz fragmentów naznaczonych defektami ciał.

                Elementy wyciągnięte z dotychczasowego kontekstu i zestawione razem w fantazyjnych kompozycjach, nie tylko zmieniają swoje pierwotne znaczenia, ale budują także nowe ­światy wrażeń. Kolaż wprowadza zamieszanie w ramach dotychczasowego dyskursu, gdzie bohaterowie, roś­liny, zwierzęta i inne obiekty wyciągane są z pierwotnego kontekstu, w którym funkcjonowały jako idealne lub zafałszowane reprezentacje rzeczywistości. Te elementy odseparowane od tła i wprowadzone w nową przestrzeń zaczynają wyglądać komicznie. Przedmioty przestają być tym, czym wydawały się być do tej pory: owoce przestają być częś­cią natury, zwierzęta przypominają ludzi a ludzkie ciała pomylić można ze strukturami minerałów. Elementy archiwalne zestawione razem budują nowe relacje, które nie wydają się być przypadkowe, ale raczej skrupulatnie zaplanowane już w samym archiwum, jeszcze przed samą ingerencją estetyczną. Postacie ludzi, a zwłaszcza mężczyzn, wprowadzone do ogrodu, poś­ród owoców, warzyw, zwierząt i minerałów realizują fantazje patrzących na nich widzów. Mogą to być pragnienia cielesne, często nienormatywne, które w ramach każdego Ogrodu znajdują miejsce do nieskrępowanej realizacji.

               W cyklu Ogrody rozkoszy dokonywana jest krytyczna interwencja w historyczne archiwum męskich reprezentacji. Zastosowana technika kolażu wprowadza zamieszanie w ramach męskiego dyskursu. Odseparowani od tła mężczyźni wprowadzeni w nową rzeczywisto­ść zaczynają wyglądać figlarnie. Poś­ród owoców, warzyw i zwierząt wytwarzają nową aurę, i nowe pragnienia, często homospołeczne, a czasem także homoseksualne. Fantazje zabronione w rzeczywistości, tu znajdują miejsce do nieskrepowanej realizacji. Prezentowani bohaterowie stają się formami męskości nienormatywnej, nie tracąc nic na byciu mężczyznami. Interwencja polega jedynie na uwolnieniu reprezentacji od dotychczasowego kontekstu społecznego, historycznego a nawet politycznego.

               Światy ogrodów zapraszają widza do opowiadania historii własnych pragnień i lęków, oto właś­nie ogród staje się przestrzenią nowego życia obrazów archiwalnych, a więc zapomnianych i niechcianych. Ogrody wikłają widza w nadawanie życia tym okruchom przeszłości i czynią cielesno­ść i materialno­ść ­świata wolną i realizującą się w swojej mnogości i w każdym możliwym przejawie. To waśnie tu cielesno­ść i materialno­ść stają się formą rozkoszy.