Niemcy utworzyli getto warszawskie w 1940 roku. Zamknięto w nim ponad 400 tys. Żydów. 22 lipca 1942 roku Niemcy rozpoczęli deportację więźniów getta do obozu zagłady w Treblince. Jesienią 1942 roku pozostało tam tylko ok. 50 tysięcy mieszkańców.
19 kwietnia 1943 roku niemieckie oddziały weszły do getta, by je ostatecznie zlikwidować. Do walki z nimi stanęło kilkuset członków ŻOB pod zwierzchnictwem Mordechaja Anielewicza. Po stronie niemieckiej w codziennych w akcjach uczestniczyło ponad tysiąc żołnierzy Waffen-SS i policjantów.
Regularne walki w getcie toczyły się jedynie w pierwszych kilku dniach powstania. Kontynuację oporu utrudniał powstańcom brak amunicji oraz celowo wzniecane przez Niemców pożary, które zepchnęły ich do bunkrów i piwnic. Powstańcy chronili się tam wraz z ludnością cywilną, organizując wypady i zasadzki na penetrujących getto Niemców.
Walki pojedynczych grup powstańczych trwały do 16 maja, kiedy to dowodzący siłami niemieckimi Jürgen Stroop zdecydował zakończyć swoją akcję. Tego dnia wieczorem na znak zwycięstwa Niemcy wysadzili w powietrze znajdującą się poza terenem getta Wielką Synagogę przy ul. Tłomackie.
Projekt jest realizowany w ramach programu 2.1 E-usługi, Poddziałanie 2.1.1 E-usługi dla Mazowsza, typ projektów Informatyzacja bibliotek, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2014-2020.
